yalnızlığın en çok hissedildiği anlar

benim bildiklerim; (bkz: tek başına tavla oynamak) (bkz: iki kişi okey oynamak)

tam o saatler.

(bkz: osururken tereddüt etmemek)

şu an.

tuvaletteyken hep yalnızımdır mesela.

2 kişilik sinema konser vs. biletin olup gidecek kimseyi bulamadığın an

tek başıma bir aktivitede bulunmaktan harbiden hoşlanmıyorum, ilginçtir ki arkadaşım da yok. ondan mütevellit hiç aktivitede bulunmam. evde otururum. ha ben asosyal miyim ? "yoo" sadece arkadaşım yok ve arkadaş edinebileceğim hiç bir yer yok. öğrenci değilim ve karabük'te yaşıyorum, göt kadar şehir nereye gideyim ne edeyim sanki. sadece kafeye giderim o da müzisyen olduğum için, çalarım dönerim. hayat çok acımasız amk

sinemaya gitmişim keyfim yerinde falan hobbiti izlicem sonuçta çokta severim neyse optimumda tam bileti alacam yer seçin diyen suratına sıçtığımını avradı ile geçen diyalog; +nerden istiyorsunuz ? -e 6 olsun +tamam 6 ve 7 o zaman -hayır sadece 6 +he pardon tek misiniz -yok 2 kişiyizde tek koltukta oturcaz +anlamadım? -tamam yok bişiy ne kadar kasadan salona giderken baya kötü hissettiydim

vakti zamanında sırf yalnızlığımı gidermek için köpek besledim. bu arada kendi adımı ifşa etmemek için kendi adım da mert olsun diyelim. neyse işte, bir köpek aldım. askere giderken bir arkadaşa verdim kendisini gerçi. köpeğe şinasi adını vermiştim. öylesine, makara olsun diye. her sabah dışarı çıkarıp gezdiriyordum. hem şinasi hava alsın hem de belki bir hatunla tanışırız diye. bir gün çok güzel bir hatun geldi sevdi şinasi'yi. içim kıpır kıpır. kız şinasi'nin başını okşarken ben kızın upuzun kirpiklerine, gülünce sol yanağında oluşan gamzeye bakıyorum. ölüyorum usta, sabahın altı buçuğu ve ben ölüyorum. mezarım bir gamze oluyor. oraya gömülüyorum. bir anlık boşlukta kız "adı ne?" diye sordu. ben o anın heyecanı ve şaşkınlığıyla "mert" edim. "güzel admış" dedi. tam ben 7 kurbanla oğlu dünyaya gelip sonra o evlat hayırsız çıkan bir baba gibi hayal kırıklığı yaşarken geri dönüp "benim için mert'e iyi bak" dedi. ve gitti. en son, tasolarımı kaybettiğimde bu kadar üzülmüştüm ben.

doğum günündür, annen baban dışında kimse kutlamaz ya sende 12 ye kadar beklersin ama tık yoktur he işte bu ihtimallerin tümü yalnızlıktır

evinde evcil hayvanın vardır, sen olmadan veya bakan olmadan asla yapamaz. bir an gelir gitmen gerekir en az haftalar sürmesi kaydıyla. bırakacak birini bulamazsın. birine sahiplendirmek zorunda kalırsın. işte o zaman bir güzel anlarsın yalnız olduğunu.

sofraya tek oturup sessiz sessiz yemek yediğin an. yatağa yatıp elini yana attığında sıcacık tombik bir çift meme bulamadığın o an.

telefona gelen mesajlara heyecanla bakıp, bankalardan geldiğini gördüğün o an.

kimse gelmeyecek sandalyeyi alabilirsin dedigin anlarda.

en iyi amerikan dizilerinin tüm sezonlarını bi haftada izlemektir heralde. hem yalnız hem de işsiz olmak lazım allah düşmanımın başına versin, amin.

şuan tam olarak anlaşılıyor.

içtiğin sigaranın cız sesini duyuyorsan yalnızsın

yalnızliğı seven insanları anlamıyorum ulan budan daha korkunç bir duygu var mıdır bilemiyorum bununla yarişabilecek başka bir duygu daha yoktur bu hayatta ama bazen insanın elinde değil insanlar seni sevmedi sevmiyor be abi sınıf mevcudu tek sayı ise kesinlikle bos sıra sana aittir hayır sınıf mevcudu çift olduğu zamanlarda oluyordu bu sefer zorlada olsa gönülsüzcede olsa biri yanina oturur diye umuyorsun seviniyorsun içten içe ama bu sefer de onun yakın arkadaşları 3lu oturmaya karar veriyorlar sınıfta kimse yüzne bakmaz kimse seni muhatap almaz ve bu ergenlik dönemine denk gelirse üstüne bir de anlayışsiz aile eklenince intihar sebebi böyle bir durum yaşayan ve ya şu an yaşamakta olan kardeşlerim varsa size şunu söyleyebilirim hersey geçiyor lise bitiyor o seninle arkadaş olmayan ergenler den çok daha iyi yerlere geliyorsun bu ülkede ailevi sorun yaşamayan aile yoktur bir süre sonra aileneden uzak seni seven sana değer veren arkadaşlar ediniyorsun kendine daha mutlu bir hayat kuruyorsun ve hep hayatın boyunca yalnızlıktan korkuyor olacaksın ama hiç yalnız da kalmayacaksin

yastığa sarıldığın andır.

sigaranı yakıyorsun. dumanı çekerken sigaranın ucundan gelen yanma sesine odaklanıp ardından gelen her fırtta bu olayı tekrarlıyorsun. sigara bitince de "ne güzel ses yaav" diye kendi kendine konuşulan andır

her ay yaptığım 400 dakika hakkımın ay sonunda en fazla 20 dakika harcayarak o paketin bitmesi

gece kafanı yastığa koyduğun zaman tavanla başbaşa kaldığın zaman

5 sezonluk bir diziyi 1 haftada bitirdiğin an.

tuvaletin kapısını açarak sıçabildiğin an

hasta olup çorba yapan kimsenin olmadığı an

belkide derdin olduğunda paylaşıp konuşabileceğin ve onun mis kokusuyla uykuya dalıp her zaman yanında olacağını düşündüğün kişinin bir anda gidip tek kaldığında yanında kimseyi isteyememektir

"nefes alsın yeter. " bence anlaşılması için gayet yalın ve yeterli. saygılar...

beyinle ilgili bir hastalık geçirmiştim okula 2 hafta gitmedim.. ne biri aradı nede mesaj attı. 2 hafta sonra okula gidince bi tepki bekliyom milletten. kimse fark etmemiş aq okulda olmadığımı. o günden sonra hayatıma kimseyi sokmadım, kimseyede güvenmem..

kendi osuruğuna kahkahalarla koklayıp koklayıp güldüğün an...işte o an (bkz: yalnızlığın anlaşıldığı anlar)

iki sevgilinin arkasından yürüyüp mevzuya dahil olmaya çalışıldığı an

kesinlikle tek başına sinemaya gitmek diyorum

kalabalık içinde yürüdüğüm zaman. çok büyük bir yalnızlık hissi doğuyor niyeyse

sağ elim ne zaman koparsa işte o zaman yalnızlığı anladığım gündür.

hayatının kumarinda kaybedeceğini anladığın andır

evde olmadığında kargoyu alacak kimsen olmaması.

omzunuzu yan tarafa koyun boşa gidiyor

böyle dört beş gün boyunca hiç ağzını açıp konuşmazsan..

mesela 3 gün evdesin arkadaslarına yada yakınlara hic bi haber vermemissin ailen evi bırakıp gitmis o 3 gün icinde whatsaptan dahi mesaj gelmemisse yanlızsındır kardesim bana oldu amk cok kötü bi olay baya cıldıracaktım

yeni uyanmışsındır. istemeyerek kahvaltı hazırlarsın ve masaya oturdğında karşında oturan birisi yoktur. güne böyle boktan bi başlangıç yapmak yalnızlığın en koyduğu anlardan biridir.

evde ses olsun diye televizyonu açtığın zamanlar

hafta sonları

arkadaslarla toplanıyoruz bir kafeye falan gidiyoruz ya, oturma anını geç dışarda ayrıldıktan sonra bile herkes sevgilisiyle gidiyor ve ben tek yürüyorum eve. tek. ama ben yalnız degilim ki seyfi benle. degil mi seyfi?

sifon sesinden hemen önceki an

mini etek giyebildigin andır bi kiskananin bi karışanın bile yoktur kahretsin !!!!

sinemaya tek gitmektir yalnızlık, cayı yalniz içmektir en çokta yalnızlığı ne zaman mi hissederiz? oturduğunuz mekanda karşımızdaki sandalyeyi, tabureyi birisi "boş mu?" diye sorduğun da boş dememizdir.

konuşacak birini bulamamak.

sms paketinin boşa gittiğini anladığını zaman...